a)    związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków:

-   zajętych na prowadzenie działalności pola golfowego i wyciągów narciarskich –      0,46 zł od 1 m2 powierzchni,
-   pozostałych - 0,83 zł od 1 m2 powierzchni;

b)    pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych  -  4,51  zł od 1ha powierzchni,
c)    pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego  - 0,32 zł od 1m2 powierzchni,

a)    mieszkalnych  -  0,73 zł od 1m2 powierzchni użytkowej,
b)    związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej  -  21,48 zł od 1m2 powierzchni użytkowej,
c)    zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym  -  10,65  zł od 1m2 powierzchni użytkowej,
d)    związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń-  4,63 zł od 1m2 powierzchni użytkowej,
e)    pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego  - 6,30 zł od 1m2 powierzchni użytkowej,

1. Pomocą de minimis jest różnica między stawką podatku od nieruchomości, o której mowa w § 1 ust. 1 lit. a tiret 2, a stawką określoną w § 1 ust. 1 lit. a tiret 1, a jej stosowanie następuje zgodnie z przepisami Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 roku w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis ( Dz. U. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006r).
2. Obniżone stawki podatku od nieruchomości stosuje się, gdy kwota pomocy udzielona przedsiębiorcy w okresie 3 kolejnych lat kalendarzowych nie przekracza 200 tys. euro, a przedsiębiorcy działającemu w sektorze transportu drogowego nie może przekroczyć 100 tys. euro.
3. Stawki podatku od nieruchomości, o których mowa w § 1 ust. 1 lit. a tiret 1 uchwały, nie mają zastosowania do sektorów, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji Europejskiej Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu  o pomocy de minimis ( Dz. Urz. UE L Nr 379 z 28.12.2006r).
4. Podmiot ubiegający się o pomoc de minimis jest zobowiązany do przedłożenia w terminie do 31 stycznia każdego roku podatkowego:
   • a) wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat, albo oświadczeń o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie, albo oświadczeń o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie;
   • b) informacji niezbędnych do udzielenia pomocy de minimis, dotyczących w szczególności wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności oraz wielkości i przeznaczenia pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de mininis, złożonej na formularzu informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis oraz przedłożenia sprawozdań finansowych za okres 3 lat obrotowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów  z dnia 29 marca 2010r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot  ubiegający się o pomoc de minimis ( Dz. U. Nr 53, poz. 311).
Podatnik, który nie dopełnił obowiązku określonego w ust. 4 traci prawo do stosowania stawek podatku od nieruchomości określonych w § 1 ust. 1 lit. a tiret 1 uchwały, od początku roku podatkowego, w którym wystąpiły okoliczności powodujące utratę tego prawa.